piątek, 28 lutego 2014

Czu czu czuj Mołdawia!

Chcesz wspomóc akcję? 


Wszelkie: 
 koraliki, 
guziki,
 stare skarpetki,
 kartoniki,
 kredki, 
zeszyty,
 kartki, 
farby,
 rolki po papierze toaletowym, 
pędzelki, 
balony, naklejki, 
stemple 
 i tp. mile widziane 
Pomóc można na dwa sposoby:
Jeśli masz lokal (szkołę, kawiarnię, świetlicę) w której może stanąć pudło, daj mi znać a przyjedziemy z plakatem (możemy go dostarczyć w Warszawie, Krakowie, Katowicach i Wrocławiu). Odwdzięczymy się pokazem slajdów z Sorok albo warsztatem o Romach albo... Może masz inny pomysł?
Jeśli masz rzeczy, które chcesz przekazać zapraszam do kontaktu na projekt.czujczuj@gmail.com . Odwdzięczymy się rysunkiem zrobionym przez dzieci.
Dziękujemy!!!
ekipa czujczuja i romskie dzieciaki 

wtorek, 25 lutego 2014

miesiąc kurdyjski w Krakowie


W najbliższą sobotę i niedzielę, czujczujowa załoga robi warsztaty podczas kurdyjskiego miesiąca w Krakowie.
 Zapraszamy!!!
Galeria Bronowice, Pawilon "Stolice Kultury", poziom 0,  Kraków, ulica Stawowa 61
 Sobota 16:00-18:00
Niedziela 14:00-16:00

misja Mołdawia!!!

Mołdawska ekipa prawie w komplecie. Ruszamy w prima aprylis ale to nie żarty... Najpierw czeka nas podbój Naddniestrza, potem udajemy się do Sorok- robić mini festiwal z dzieciakami romskimi, które poznaliśmy rok temu 


Pamiętacie Gretę?
Zobaczymy czy się uczy.

środa, 19 lutego 2014

wtorek, 18 lutego 2014

Pocztówki dla dzieciaków z Marzycielskiej Poczty

Obecnie w czujczujowych warsztatach uczestniczą dzieciaki z grupy Charytatywni na Freta. Podczas zajęć o radości wspólnie doszliśmy, że jednym z najlepszych sposobów na uśmiech jest dzielenie się. Dlatego uczestnicy zrobili piękne kartki dla swoich rówieśników z fundacji Marzycielska Poczta. A oto niektóre prace. Prawda, że fajne?:




Czujczuj w wynalazku Marconiego

A także było-przy okazji reportażu o pracy z Romami w Radiu dla Ciebie. Audycję można 
odsłuchać TU






fot. Paweł Tenchen

piątek, 14 lutego 2014

Po Wrocławiu...

Ostatnie trzy dni spędziliśmy we Wrocławiu. Razem z fantastycznym stowarzyszeniem Nomada robiliśmy warsztaty dla dzieciaków z tamtejszego koczowiska dla Romów. Działo się, oj działo. Szczegóły wkrótce a na razie o:

fot. Bartek Jędrzejewski

fot. Bartek Jędrzejewski
 fot. Bartek Jędrzejewski
 fot. Bartek Jędrzejewski

 fot. Bartek Jędrzejewski
 fot. Bartek Jędrzejewski

sobota, 8 lutego 2014

... ale co wy tak na prawdę robicie na tych zajęciach?

Bardzo często słyszę to pytanie. Dlatego tutaj przykładowy scenariusz zajęć z edukacji emocjonalnej (z grupą w której dzieci mówią po polsku- co robimy z grupami, w których nie znamy języka w zakładce zabawy. A czasem i tego nie robimy, tylko zostajemy przy płachcie Klanzy i tańcach).
Rzadko kiedy zajęcia są pełną kopią scenariusza - wszystko zależy od grupy;  jej potrzeb i możliwości. Zatem dla ciekawych i tych, którzy sami prowadzą takie warsztaty- "emocje podstawowe" :
1. Zdziwienie i znudzenie
  • Zabawa integracyjna „paczka z niespodzianką”- między uczestnikami, w takt muzyki krąży paczka zapakowana w wiele warstw. Kiedy muzyka ustaje osoba, która aktualnie trzyma paczkę musi rozpakować jedną warstwę i dokończyć zdanie napisane na warstwie, która się odsłoniła, np. ''moja ulubiona bajka to...'', ''lubię jak inni nazywają mnie...'' i td.
  • Rozmowa o tym, że dziś będą zajęcia o znudzeniu i zdziwieniu- wspólne zastanawianie się co kogo dziwi, jak wygląda zdziwienie a jak znudzenie. Szukanie w otoczeniu rzeczy, które są zaskakujące. Przykłady na to co mnie dziwiło podczas podróżowania. Rozmawiamy o tym co każdy z nas ma innego a co mamy wspólne
  • Co ich łączy?”- grupa siedzi w kręgu jedna osoba prosi jakieś osoby (które coś łączy, np. kolor spodni, albo głośny śmiech, wiek czy pierwsza litera imienia) na środek a reszta grupy zgaduje co łączy wybrane osoby
  • Wspólnie zastanawiamy się co wszyscy mamy wspólne a co każdy ma wyjątkowego, czego można się od niego nauczyć
  • Wsłuchiwanie się i tańce do muzyki, która obrazuje zdziwienie i nudę
  • Odkrywanie walizki pełnej tajemniczych przedmiotów: kalejdoskopów, lup, pozytywek, piórek, szkiełek i tp. , które tajemniczo wyglądają, oddziałują na zmysły lub zmieniają postrzeganie świata. Siedzimy w kręgu, każdy po kolei wyciąga coś z walizki i mówi zdanie do wspólnej historii (moderuję ją tak by wyszła historia o zdziwieniu. Elementy z tej bajki, będą łączyć wszystkie późniejsze zabawy)
  • Zabawa ‘’Termometr uczuć’’- sala jest termometrem, po jednej stronie jest nuda po drugiej zdziwienie. Na hasło prowadzącego np. ‘’lekcja matematyki’’ uczestnicy stają na tej części termometru, który oddaje ich stopień zainteresowania tematem
  • Jak tańczą znudzone ręce a jak zaciekawione? Jak tańczą zaciekawione stopy? Taniec
  • Czarodzieje nudy’’- na karteczkach uczestnicy piszą wszelkie sytuacje, które kojarzą się im z nudą. Następnie karteczki wkładamy do kapelusza. Każdy losuje jedną by ją odegrać na forum grupy a reszta zgaduje co to za sytuacja i jak ją przerodzić by nie była nudna. Wspólnie zastanawiamy się jak ogólnie sytuacje, które są nieprzyjemne przekształcać w miłe- np. co jest fajnego w zmywaniu naczyń
  • Rozbudzanie kreatywności przed kolejnym zadaniem: Zabawa „To wcale nie krzesło” Stajemy w kole, w środku stoi krzesło. Każdy z uczestników ma za zadanie, po kolei użyć krzesła w inny sposób. Krzesło może się zamienić w tron, psa, schodki, kibelek...Oczywiście zamiast krzesła można użyć każdego, dowolnego przedmiotu (tak by pasowało do przewodniej opowieści)
  • Rysowanie na rożne sposoby:
z zamkniętymi oczami,
Trzymając kredkę stopą
Obiema rękami naraz
Dwiema kredkami w jednej dłoni
Trzymając kredkę w ustach
Trzymając jedną kredkę w dwie osoby
Nie odrywając kredki przez cały rysunek
Na zmianę raz jedna, raz druga osoba rysuje jeden element
  • Z wszystkich rysunków robimy proste kilkuelementowe puzzle, mieszamy je i uczestnicy mają je na czas ułożyć
  • Dzieciaki w grupkach dostają aparaty i każda ma za zadanie zrobić 5 zdjęć tego co je dziwi w otoczeniu
  • Oglądanie prac
  • Rozmowa o zajęciach, relaksacja
2. Radość i smutek
  • Przywitania na rozmaite sposoby (dotykając się kolanami, kciukami, łokciami i tp.) przy radosnej i smutnej muzyce
  • Rozmowa o tym, że dziś na zajęciach będzie o radości i smutku, co nas dzisiaj ucieszyło a co zasmuciło? Czy ta sama sytuacja może cieszyć i smucić? Kiedy smutek jest dobry? Czy warto się dzielić radością?
  • Opowieść o chorych dzieciach z fundacji „Marzycielska Poczta” i o tym, że radość sprawia im otrzymanie pocztówek. Wspólne wykonanie takich pocztówek z rysunkami radości, które potem wyślemy dzieciom z fundacji Marzycielska Poczta
  • Siedzimy w kręgu. Uczestnicy po kolei losują pocztówki i inspirując się nimi mówią zdanie do wspólnej historii (moderuję ją tak by wyszła historia o radości i smutku. Elementy z tej bajki, będą łączyć wszystkie późniejsze zabawy)
  • Uczestnicy zapisują na karteczkach wszystko co kojarzy im się ze smutkiem (mają to być zarówno sytuacje np. dostałem jedynkę jak i osoby, zwierzęta, przedmioty i tp. np. wierzba płacząca, spaniel) następnie losują je i odgrywają wylosowane słowa a reszta grupy zgaduje i stara się znaleźć pocieszenie dla odgrywającego. Kto znajdzie pocieszenie dostaje punkt. Wygrywa ten, kto zdobędzie ich najwięcej
  • Zastanawianie się co nas pociesza w chwilach smutku, ozdabianie kopert, w których będą pomysły na chwile smutku
  • Jak tańczą wesołe nogi a jak smutne? Jak tańczą wesołe oczy?
  • Wracając do tego, że dzielenie jest radością, każda z osób losuje imię jakiegoś uczestnika i wszyscy wykonują dla siebie nawzajem prezenty z dostępnych materiałów (breloczki, koraliki, płócienne torby i td.)
  • Dzielenie się powstałymi pracami
  • Rozmowa o zajęciach, relaksacja
3. Strach i odwaga



  • Przywitania na rozmaite sposoby: jak dawno niewidziani przyjaciele, jak z dzidziusiem, jak z kimś kogo się niezbyt lubi i td.
  • Wczuwanie się i tańce do muzyki wyrażającej strach i odwagę
  • Rozmowa o tym, że dzisiejsze warsztaty będą o strachu, kiedy strach jest dobry? Jak inaczej go nazywamy? Jakie znamy postaci, które są odważne a jakie, które się boją?
  • Siedzimy w kręgu. Uczestnicy po kolei losują ziarnka fasoli, na których zapisane są rozmaite słowa i inspirując się nimi mówią zdanie do wspólnej historii (moderuję ją tak by wyszła historia o strachu i odwadze. Elementy z tej bajki, będą łączyć wszystkie późniejsze zabawy)
  • Wspólnie rysujemy na wielkiej płachcie papieru bohatera poprzedniej bajki i uczestnicy rysują po jego lewej stronie to czego ów bohater może się bać a po prawej to co ten strach przegania
  • Wspólne wymyślanie okrzyków odwagi i tańca. Jak tańczą przestraszone ręce a jak odważne? Jak tańczy odważna głowa? Taniec
  • ''Bitwa gazetowa''- uczestnicy piszą markerami na gazecie to czego się boją, następnie robią z gazet kule i w dwóch drużynach odbywa się bitwa na gazety. Następnie wszystkie kule lądują w koszu
  • Uczestnicy wypisują na kartkach sytuacje w których się boją, następnie losują je i odgrywają wylosowane słowa a reszta grupy zgaduje i stara się znaleźć sposoby na odgonienie strachu. Kto znajdzie sposób dostaje punkt. Wygrywa ten, kto zdobędzie ich najwięcej
  • Robienie breloczków z koralików w których każdy koralik symbolizuje jakąś mocną cechę osoby, która go robi (np. jeden koralik za to, że szybko biegam, drugi za to, że mam miły głos i td.)
  • Robienie w dwóch grupach teatrzyków cieni do historii, którą uczestnicy opowiedzieli na początku (1 i 2 część jednej historii)
  • Prezentacja teatrzyków
  • Rozmowa o zajęciach, relaksacja
4. Złość i akceptacja
  • Przywitanie z płachtą „Witam wszystkich, którzy mają siostrę, wszystkich, którzy lubią hot-dogi, są dobrzy z matematyki i td.” - osoby, które to dotyczy wbiegają pod płachtę i zamieniają się miejscami
  • Rozmowa o tym, że dziś będzie o złości. Z czego się bierze gniew? Kiedy gniew jest dobry? Sylwetki osób, które dobrze spożytkowały, swój gniew (np. Martin Luter King, Ghandi i tp). Co my możemy zrobić z tym co nas gniewa? Zastanawianie się jak złość wygląda, jak pachnie, jaką ma temperaturę 
  • Siedzimy w kręgu. Uczestnicy po kolei losują karty dialogowe i inspirując się nimi mówią zdanie do wspólnej historii (moderuję ją tak by wyszła historia o złości i akceptacji. Elementy z tej bajki, będą łączyć wszystkie późniejsze zabawy)
  • Jak tańczą zezłoszczone łokcie? Jak tańczą spokojne? Taniec
  • Uczestnicy zapisują na karteczkach sytuacje w których się złoszczą, następnie losują je i odgrywają wylosowane słowa a reszta grupy zgaduje i stara się znaleźć sposoby na uspokojenie. Kto znajdzie sposób dostaje punkt. Wygrywa ten, kto zdobędzie ich najwięcej
  • Krąg złości- uczestnicy stoją w kręgu, jedna osoba jest w środku. Reszta grupy umawia się między sobą, które osoby będą tworzyć ''bramę''. Wszyscy uczestnicy mają bardzo zagniewane spojrzenie a ci którzy są „bramą” łagodne. Osoba ze środka szuka bramy, bo tylko przez nią może wyjść na zewnątrz
  • Robienie wspólnie wielkiej przestrzennej gry, w której uczestnicy będą pionkami (w parach- jedna osoba rzuca kostką, jedna jest pionkiem). Na każdym punkcie jest jakieś zadanie związane z emocjami np. kolega śmieje się z Twojej bluzki, co robisz? - uczestnicy w parach pracują nad rozwiązaniami by móc posunąć się dalej. Wygrywa ta drużyna, która pierwszy dobije do mety.
  • Granie na instrumentach złości, tupanie, klaskanie: 
Dzieci bębnią palcami po blacie stołu, najpierw cicho i powoli, potem coraz szybciej i głośniej;
uderzają płaskimi dłońmi o stół albo klaszczą, również z natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie;
tupią nogami zaczynając cicho i powoli, a potem coraz głośniej i szybciej
wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z bardzo głośnym wrzaskiem ramiona do góry;
powoli siadają na swoich miejscach, naśladują brzęczenie owadów, które stopniowo zanika, aż wszystko ucichnie. 
  • Rozmowa o warsztatach
  • Relaksacja z piórkami, z kropelką wody na nosek, z balonem wypełnionym wodą 
    5. Wstręt i zachwyt
    fot. Kasia Biel
  • Przywitania w kręgu z włóczką
  • Wczuwanie się w muzykę obrazującą wstręt i zachwyt
  • Rozmowa o tym, że dziś na zajęciach będzie o wstręcie i zachwycie. Co budzi w nas wstręt? Co nas zachwyca? Czy wstrętne jest zawsze złe? Jakie znamy postaci z filmów i bajek, które są brzydkie i dobre?
  • Siedzimy w kręgu. Uczestnicy po kolei wybierają z kufra przebrania (kolorowe peruki, elementy stroju, zwariowane kapelusze) i inspirując się nimi mówią zdanie do wspólnej historii (moderuję ją tak by wyszła historia o wstręcie i zachwycie). Elementy z tej bajki, będą łączyć wszystkie późniejsze zabawy)
  • Uczestnicy zapisują na karteczkach sytuacje w których czują wstręt, następnie losują je i odgrywają wylosowane słowa a reszta grupy zgaduje i stara się znaleźć sposoby na wyjście z tej sytuacji. Kto znajdzie sposób dostaje punkt. Wygrywa ten, kto zdobędzie ich najwięcej
  • Opowieść o tym jak w różnych kulturach patrzy się na to co jest wstrętne a co nie
  • Jak tańczą zachwycone ręce a jak takie, które się brzydzą? Jak tańczą zachwycone stopy? Taniec
  • Wyspy zachwytu- uczestnicy wypisują na kartkach trzy rzeczy, które są na ich wyspie zachwytu, następnie przyczepiają kartki do podłogi i dostają włóczkę. Potem wszyscy chodzą po sali, czytają co inni mają na swoich wyspach i przeprowadzają swój kawałek włoczki między własną wyspą a tą, która im najbardziej się spodobała
  • Wykonanie swojej wyspy zachwytu z masy solnej, koralików, brokatu, śrubek, piórek i td.
  • Rozmowa o warsztatach
  • Relaksacja

czwartek, 6 lutego 2014

Zabawy z płachtą Klanzy



1. integracja:
,,Kogo brakuje?”- uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami, trzymając chustę na wysokości pasa. Wskazana przez prowadzącego osoba wchodzi pod chustę. Następnie wszyscy otwierają oczy i odgadują kto jest pod chustą.
,,Kto dziś...?”wszyscy stoją na podłodze trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący rzuca , jakieś hasło, np. "wszyscy którzy myli dzisiaj zęby". Osoby, które to dotyczy, wbiegają pod płachtę i zmieniają się miejscami.
,,Latający Dywan”jedna osoba siedzi na środku chusty z nogami pod brodą i mówi dokąd chce polecieć. Pozostali uczestnicy trzymają chustę za brzeg. Zwracają się w prawą stronę, idąc zawijają siedzącego. Wykonują przy tym ruchy związane z krajem, do którego leci siedzący, np. idą bardzo wolno gdy to pustynia i tp. Gdy jest on zawinięty do wysokości ramion zatrzymują się i na słowa ,,trzy, cztery” równocześnie i szybko wycofują się. 

2. współdziałanie:
,,Bilard”grupa wachluje chustą na której jest piłeczka. Ma ona wpaść do otworu znajdującego się na środku chusty. Można dodać, że wszyscy na początek mają pomyśleć życzenie. Kiedy piłka wpadnie, życzenie się spełni. A kiedy nie...
,,Sztorm”na chustę wrzucamy balony. Podczas wachlowania nie mogą one spaść z chusty.
,,Składanie”grupa ma złożyć chustę w określony kształt (np. w kostkę, trójkąt, prostokąt) lub w inny wymyślony sposób, np. tak, by był widoczny tylko jeden klin materiału, by widoczne były dwa, trzy a nawet cztery kliny w danym kolorze. 

3. refleks:
,,Bar mleczny”- uczestnicy trzymają chustę za uchwyty. Podzieleni są na cztery, pięć rodzajów dań z baru mlecznego, np. kopytka, placki, pomidorowa, ruskie. Grupa wachluje chustą. Gdy jest ona wysoko prowadzący wymienia nazwy potraw, a osoby należące do tych rodzajów przebiegają pod nią zmieniając się miejscami i łapią inne uchwyty. Na hasło ,,bar mleczny” - wszyscy zmieniają miejsce. Zamiast dań mogą być np. owoce czy zwierzęta


4.zręczność:
,,Pająk”- uczestnicy stają wokół chusty. Jedna osoba dwukrotnie rzuca kostkę z kolorami. Pierwszy rzut - wskazuje kolor pola na którym staje, drugi rzut - pole, na którym kładzie ręce.
,,Naleśnik”osobę leżącą na brzegu chusty zawijamy (głowa musi pozostać poza chustą). Ta próbuje sama się rozwinąć.
,,Skoki naleśnika”dzieciaki tworzą rząd. Pierwsza osoba w rzędzie jest zawinięta w chustę tak, że może jedynie skakać obunóż. Na sygnał prowadzącego skacze do linii mety (20 kroków od linii startu), a następnie uwalnia się i biegiem wraca na start, przynosząc chustę ze sobą. Grupa zawija w nią kolejną osobę.

5. Zaufanie 
,,Na karuzeli”chętna osoba siada na środku chusty, a reszta kręci nią, idąc coraz szybciej w jedną stronę. Osoba na środku stara się utrzymać równowagę.
,,Potwór z Loch Ness” - dzieciaki siedzą dookoła chusty trzymając ją na wysokości brody. Pod nią znajduje się jedna osoba - potwór. Gdy wszyscy zamkną oczy potwór wciąga kogoś pod chustę. Grupa otwiera oczy i zgaduje, kto zniknął. Kto zgadnie wchodzi w rolę potwora. 
,,Kto gdzie jest?”kilka osób przykrywamy chustą. Zmieniają się one miejscami. Grupa dotykając ich przez chustę odgaduje, gdzie kto stoi.
,,Pomnik”trzyosobowa grupa chętnych wchodzi pod chustę i tworzy ,,pomnik”. W tym czasie pozostali odwracają się. Na znak prowadzącego kilka osób -,,rzeźbiarzy” bada pomnik dotykiem, a następnie stara się w trzyosobowej grupie odtworzyć go. Prowadzący odsłania pomnik, wszyscy sprawdzają podobieństwo kopii do oryginału.

6. ruch:
,,Deszczowa chmura”- w oznaczonym rogu sali stoi 6 osób trzymających chustę - ,,deszczową chmurę”. Reszta grupy zajmuje miejsca po przeciwnej stronie. Na sygnał prowadzącego osoby z ,,deszczową chmurą” biegną w kierunku uciekających kolegów, próbując ich nakryć. Osoby schwytane powiększą ,,deszczową chmurę"
,,Zabawa z numerami”- dzieciaki trzymają chustę za uchwyty. Odliczają do czterech ( każdy zapamiętuje swój numer). Na sygnał prowadzącego grupa porusza się krokiem dostawnym w lewo. Następnie prowadzący wywołuje numerki: od 1 do 4. Osoby nim oznaczone puszczają chustę i obiegają krążących w kierunku przeciwnym w prawo, próbując jak najszybciej stanąć na swoje miejsce. Wygrywa ten, kto zrobi to pierwszy.
"Rybak i rybka”uczestnicy stoją w kręgu trzymając brzeg chusty. Dwie osoby przyjmują rolę ,,rybaka” i ,,rybki”. Rybak wchodzi na chustę i stara się złapać pływającą w wodzie rybkę. Bawiący się falują chustą, utrudniając w ten sposób zadanie rybakowi. Gdy ten złapie rybkę, następuje zmiana par. 

7. Gry:
,,Tarcza strzelecka”- rozłożoną chustę kładziemy na podłodze. Jest ona tarczą strzelecką, na której określone kolory oznaczają daną liczbę punktów: np. czerwony - 10, zielony - 8, niebieski - 6, pomarańczowy - 4, żółty - 2. Uczestnicy stoją w odległości 10 m od chusty i rzucają w jej kierunku (można rzucać tyłem do chusty w odległości 5 m).
,,Zanieś miskę na drugą stronę”uczestnicy trzymają naprężoną chustę, na niej stoi miska z wodą. Zadaniem grupy jest przeniesienie chusty na wcześniej wyznaczone miejsce. 
,,Przerzuć piłkę”uczestnicy trzymają chustę. Na niej znajduje się piłka. Zadaniem bawiących się jest przerzucenie jej na stronę przeciwną, aby spadła poza chustę. 

8. Wyobraźnia: 
,,Worek ze skarbami”- uczestnicy siedzą wokół chusty lub na niej. W worku znajdują się rekwizyty w kolorach odpowiadających kolorom chusty. Uczestnicy podają go sobie w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, zadaniem osoby która trzyma worek jest wyciągnięcie rekwizytu, podanie jego nazwy, koloru, zastosowania i położenie go na polu chusty w tym kolorze. 

9. relaks:
,,Muzyczna chusta”uczestnicy trzymają rozciągniętą chustę i poruszają nią w takt melodii tak by falowała. Warto przygotować różne fragmenty muzyczne.
______________

niedziela, 2 lutego 2014

Jak wygląda zdziwienie?

W piątek na tapecie było zdziwienie. Patrzyliśmy więc na świt przez lupę i zadawaliśmy pytania. A potem dzieciaki rozbiegły się po całym budynku i swoje znaki zapytania uwieczniły:







foty: dzieciaki ze świetlicy socjoterapeutycznej z Wawra,