środa, 26 września 2012

szkoła waldorfska w Kijowie i co nieco pedagogice Rudolfa Steinera

Za nami wizyta w szkole waldorfskiej w Kijowie. Niestety rozchorowałyśmy się i miast przeprowadzać warsztaty z dziatkami zaległam w łóżku, hrychajac, siąkając nosem i popijając hektolitry herbaty. Mam jednak plan by odwiedzać waldorfskie szkoły, przedszkola i ośrodki we wszystkich krajach, które mamy na trasie. O szkołach waldorfskich na świecie, także tych, które mamy zamiar odwiedzić, przeczytacie tu: szkoly waldorfskie


Sama jestem absolwentką takiej szkoły w Warszawie i jest to jeden z najbliższych mi nurtów pedagogiki. Ponieważ internet roi się od artykułów głoszących, że w szkolach waldorfskich dzieci uczone są okultyzmu, a ćwiczony tam rodzaj tańca -eurytmia, to pląsy z szatanem, kilka słów o pedagogice waldorfskiej (zdjęcia zrobiłam w szkole w Kijowie) :


Nazwa "waldorfska" pochodzi od fabryki cygar Waldorf- Astoria, w której w 1919roku powstała pierwsza szkoła, ale twórcą tego nurtu nie był żaden Waldorf tylko austriacki filozof Rudolf Steiner. Był to prawdziwy człowiek renesansu- poza pedagogiką i nurtem filozoficznym zwanym antropozofia (przez, którą szkołom waldorfskim zarzuca się sekciarstwo i indoktrynację- że jest to bzdura niech świadczy fakt, że mimo, że jestem absolwentką, musiałam przegrzebać internet aby się dowiedzieć " czym jest u licha antropozofia?!") stworzył rodzaj tańca (eurytmię) , nurt w architekturze i medycynie a nawet ogrodnictwie.

Jego poszukiwania pedagogiczne rozpoczęły się gdy po ukończeniu studiów z przyjął posadę domowego nauczyciela chłopca z wodogłowiem. Dzięki nowatorskim metodom, w rozwoju chłopca zaszła tak radykalna poprawa, że po dwóch latach został przyjęty do normalnej szkoły. Później zdał maturę i został lekarzem. Kolejnym punktem zwrotnym dla powstania pedagogiki waldorfskiej był moment, gdy dyrektor wspomnianej fabryki cygar poprosił Steinera o poprowadzenie szkoły dla dzieci jego pracowników. 


Tworząc swoją metodę wychowania Steiner wyszedł z założenia, że rozwój człowieka nie przebiega w sposób liniowy, lecz dokonuje się skokowo, poprzez metamorfozy. Zabiera to bardzo dużo energii i wymaga wysiłku. Zadaniem pedagoga nie jest przyśpieszanie rozwoju, ale wspieranie i korzystanie z tego, co pojawia się danym momencie. To nie dziecko ma się dostosować do naszego myślenia, ale my musimy postarać się zrozumieć myślenie dziecka i dostosować do niego sposób postępowania. 


Według Steinera w okresie pierwszych siedmiu lat dla dziecka najważniejsze jest kształtowanie i opanowanie własnego ciała. Dziecko przychodzi na świat z odczuciem , że rzeczywistosc jest dobra. Nie powinniśmy tego zbyt wcześnie zaburzać. Przeciwnie, naszą rolą jest wzmacnianie dziecka, dając poczucie bezpieczeństwa.
W drugim siedmioleciu dziecko rozwija pamięć i wyobraźnię oraz umiejętność myślenia. Czyni to przy wsparciu nauczyciela, który "wprowadza je w świat"- pokazuje tajemnice przyrody, uczy zadziwienia nim i budzi zainteresowanie zjawiskami. 




Ważne jest unikanie zbyt mocnego angażowania intelektu w procesie wczesnej edukacji. Wychodzi się tu z założenia, że dzieci uczą się „całym ciałem”, a nie tylko głową. Gdy w naukę zaangażowany jest cały organizm, dziecko rozwija się równomiernie i harmonijnie. Bardzo dużą wagę przywiązuje się do ekspresji artystycznej; na równi z innymi lekcjami traktowana i obowiązkowa jest nauka gry na flecie, prace ręczne, rzeźba w drewnie, eurytmia a nawet nauka tańców ludowych.






Ważną rolę w procesie nauczania pełni rytm. Rytmiczny jest przebieg lekcji, dnia, tygodnia i roku. Każdy dzień ma podobny rozkład. Najpierw lekcja główna, która obejmuje dwie pierwsze godziny poranne. Wychowawca przedstawia i realizuje w trakcie nich poszczególne tematy w formie trzy - lub cztero - tygodniowych cykli przedmiotowych. Dzięki temu uczniowie mają możliwość szerokiego poznania i intensywnego zgłębienia omawianego tematu oraz dość czasu, na przejście przez kolejne fazy procesu uczenia się- od obserwacji do zrozumienia, od ćwiczenia do opanowania treści.






Po lekcji głównej następują45-minutowe lekcje przedmiotów wymagających ciągłego ćwiczenia; dwa języki obce, muzyka, plastyka, prace ręczne, gimnastyka, eurytmia, religia, matematyka i inne. Ta powtarzalność a także obchodzenie świąt, rytmicznie powtarzające się zabawy i zajęcia artystyczne każdego dnia tygodnia, rytuały na początek i zakończenie lekcji- dają dziecku poczucie przewidywalności a dzięki temu bezpieczeństwo. Dopełniają je zadbane i estetyczne otoczenie i proste i piękne zabawki. Dominuje pastelowa kolorystyka. Wiele zabawek jest dziełem rąk rodziców, nauczycielek i samych dzieci. Wszystkie wykonane są z naturalnych materiałów. Równie istotne jak skrzaty z filcu są szyszki, kasztany i kamienie.

To tak w bardzo dużym skrócie i pobieżnie. Więcej informacji można znaleźć na;
egodziecka czy dzieci sa wazne.

A tak wygląda wspominana przeze mnie eurytmia:




Wygląda tak niewinnie, a internecie można znaleźć o niej prawdziwe okultystyczne rewelacje (nawet na stronie Frondy). Patrząc z czysto naukowego punktu widzenia eurytmia to sztuka poruszania się do muzyki. Usprawnia koordynację i precyzyjność ruchów. W czasach gdy 1/3 dzieci ma zdiagnozowaną dyspraksję, druga 1/3 ADHD a trzecia czeka na diagnozę, takie ćwiczenia, do tego w przyjemnej atmosferze i nie kojarzące się z rehabilitacja tylko tańcem, są moim zdaniem na wagę złota. 

sobota, 22 września 2012

projekt metro. Linia zielona

Odwiedź zieloną linię kijowskiego metra, coby;

Syrec (Syreć - Сирець)
Popatrzeć na ołtarz ze świateł

Drogożycze (Dorohożyczi - Дорогожичі)
Zaznać odrobiny luksusu; oprzeć się o ściany korytarza wykonane  z zielonego marmuru i przejść po podłodze z czerwonego  i szarego granitu. Jest to jedna z ostatnich tak bogato zdobionych stacji bo wszystkie kolejne  zwróciły się do tematów estetyki high-tech, by zaznaczyć przejście z kijowskiego metra w 21 wiek



Łukjanowska (Łukianiwśka - Лук'янівська)
Popatrzeć na apetyczna reklamę


Złote Wrota (Zołoti worota - Золоті ворота)
Popatrzeć na piękną ceramikę.


Nazwa metra wzięła się od stojącej nieopodal bramy wjazdowej do kijowskiego grodu Jaroslawa. Tak samo nazywa się również znajdujący się w pobliżu teatr.
Brama była jedną z trzech bram miasta zbudowaną przez Jarosława I Mądrego, w połowie XI wieku.
Legenda głosi, że w 1018 roku, w czasie wyprawy na Ruś Kijowską, Boleslaw Chrobry uderzył Szczerbcem o bramę wyszczerbiając go.



Pałac Sportu (Палац спорту)
Przeczytać najładniej wykonany napis nazwy stacji

Nieopodal stacji jest synagoga i sklep z koszernym jedzeniem.

Kłowska (Kłowśka - Кловська)
Przyjrzeć się ciekawej rzeźbie

 I sufitowi jak biała czekolada...

Pieczarska (Peczerśka - Печерська)
Mimo, że Drużby Narodów to dopiero następna stacja, już tu można się zapoznać z Kostją  tancerzem reklamowym. I wspólnie pomedytować;
albo potańczyć;
Medytacja jest tu jak najbardziej wskazana bo nazwa metra pochodzi od nazwy dzielnicy, a nazwa dzielnicy od pieczar w których żyli mnisi -i medytowali jak mniemam-.

Przyjaźni ludów (Drużby Narodiw - Дружби народів)
Pozaprzyjaźniać się...
Nieopodal znajduje się nowy botaniczny ogród i kijowska forteca. 

Wydąbicze (Wydubyczi - Видубичі)
Popatrzeć na ciekawe ceramiki i zgubić Kostję, który jednak nie chce się przyjaźnić tylko być narzeczonym.
Nazwa stacji związana jest z pewną legendą. Kiedy świeżo ochrzczony kniaź Władimir przybył na te tereny kazał, zamieszkującym je ludziom zatopić posagi pogańskich bożków.  Poddani uczynili co kazał, ale zaczęły się one wyłaniać się z powodu wystających w wodzie kamieni, w miejscu, które później nazwano od słowa видобыщац (wydobywać).


Sławutycz (Славутич)
Poczuć się jak w "Bajkach robotów"


Osokorki (Osokorky - Осокорки)
Poobserwować podróżnych z tarasu nad stacją

Nazwa stacji i dzielnicy na której znajduje się stacja pochodzi od osokr, czyli czarnych topoli, które kiedyś gęsto rosły na tych terenach.

Pozniaki (Pozniaky - Позняки)

Mrugnąć do tych przystojniaczków lub obkupić się w odzywki, które zachwalają w sklepie obok stacji

lub zahipnotyzować się patrząc na ten wzór;

Charkowska (Charkiwśka - Харківська)
Obejrzeć ciekawe żyrandole

Wyrlica (Wyrłycia - Вирлиця)
Popatrzeć na zdjęcia Kijowa


Boryspolska (Boryspilśka - Бориспільська)
Na chwilę zostać samemu, co jest nie lada luksusem w kijowskim metrze


Czerwony chutor (Червоний хутір)
Porobić sobie głupie foty, w odbiciu schodów

piątek, 21 września 2012

Projekt metro. Linia niebieska

Wystawkowyj Centr (Виставковий центр)
Pobawić  się w złudzenia optyczne na kolumnach


Wasylkiwska (Васильківська)

Przejechać się czarną, czarną windą...


Golosijwska (Голосіївська)

Przejrzeć  się w lustrze na suficie


W dzielnicy, od której nazwę ma stacja, żył ukraiński poeta polskiego pochodzenia Maksym Rylski. W pobliżu znajduje sie też park jego imienia.

Demijiwska (Деміївська)

Popatrzeć na lampy w kształcie zniczy


Łybidzka (Lybidśka - Либідська)

Obejrzeć rzeźbę 



lub przejść się intrygującym tunelem


Nazwa stacji pochodzi od rzeki Łybid, która została tak nazwana od imienia legendarnej siostry założycieli Kijowa- Kija, Szczeka i Chorywa.

Pałac Ukraina (Палац "Україна")
Pozdrowić pięknego pioniera z mozaiki


Olympic (Olimpijśka - Олімпійська)

Popatrzeć na kolorową rzeźbę i poczuć się jak w jaskini 


Przed 11 lipca 2011 stacja nosiła nazwę Stadion Republikański - Республіканський стадіон

Plac Lwa Tołstoja (Płoszcza Lwa Tołstoho - Площа Л. Толстого)

Poczuć się jak w królestwie piwa:


i popatrzeć na fajne żyrandole; 


Plac Niepodległości (Majdan Nezależnosti - Майдан Незалежності)
Poznać najbrzydszą a jednocześnie jedną z najważniejszych stacji. Jest tak brzydka, że nie będzie zdjęć.
Stacja została otwarta 17 grudnia 1976roku  i początkowo nazywała się "Plac Kalinin". Niecały rok później , 17 października 1977 r. , z okazji 60. rocznicy rewolucji październikowej, zmieniono imię stacji na Plac Rewolucji Październikowej. Obecna nazwa obowiązuje od 26 sierpnia 1991.
Pod koniec X wieku, obszar przy którym stoi metro nazwano Perevisyschem i było tam bagno.
W 1730-tym roku pojawiły się tu pierwsze drzewa, a w 1750 - domy z kamienia. Obecnie jest to jedno z najważniejszych miejsc w Kijowie, to tu odbył się protest "Ukraina bez Kuczmy"w 2004 roku, a sześć lat później plac stał się centrum pomarańczowej rewolucji.


Plac Pocztowy (Posztowa płoszcza - Поштова площа)

Zaznać odrobiny wielkiego błękitu


                       

Plac Kontraktowy (Kontaktowa płoszcza - Контрактова площа)

Obejrzeć obrazy z metalu 

Nazwa stacji pochodzi od nazwy terenu. Kiedyś w dzielnicy tej było dużo targów i bazarów. Kupcy podpisywali ubijali interesy wiec od słowa 'kontrakt' nazwano dzielnicę.

Tarasa Szewczenki (Tarasa Szewczenka - Тараса Шевченка)

Spojrzeć w oczy Szewczence


Piotrówka (Petriwka - Петрівка)

Zadumać się nad miedzianymi płaskorzeźbami




Obołoń (Obołoń - Оболонь)

Zobaczyć jak wygląda pani Noc...




Mińska (Minśka - Мінська)

Dać się zahipnotyzowawszy niesamowitemu freskowi na suficie


Bohaterów Dniepra (Herojiw Dnipra - Героїв Дніпра)
Popatrzeć na tablice z sierpem i młotem



Projekt metro. Linia czerwona


Załóżmy, ze jesteś bardzo biednym turysta. Załóżmy, że -co często idzie w parze- mimo niedostatków sakiewki, pragniesz się wzbogacić przynajmniej duchowo. Przeżyć maksimum wzruszeń przy minimalnych kosztach. I wylądowałeś w Kijowie. Drogi biedny turysto z Kijowa, wejdź w metro. Wydasz 2 hrywny -około 80gr- a czeka Cie 50 przygód i niespodzianek, tyle ile stacji.

Bardzo dziękuję Aloszy za pomoc przy tłumaczeniu etymologii nazw poszczególnych stacji oraz wiele ciekawostek na temat metra a Kasi za wyrozumiałość, gdy po dniach spędzonych pod powierzchnią, krzyczałam w nocy nękana przez kontrolerów biletów, gęsto zaludniających moje sny. W samym metrze żadnych kontrolerów na szczęście nie ma bo opłaty uiszczane są w postaci plastikowych żetonów sprzedawanych w automatach i kasach znajdujących się na terenie wszystkich stacji metra.

Czerwona linia kijowskiego metra czeka.  Odwiedź;


Miasteczko Akademickie (Akademmisteczko - Академмістечко)
coby się obkupić albo napatrzeć na witryny sklepowe
To jedna z najnowszych stacji i w sumie mało atrakcyjna.




Żytomierska (Żytomirśka - Житомирська)
coby się poślizgać na schodach, tak jak tu to praktykują prawie wszyscy

Swoją nazwę stacja nosi od pobliskiej drogi na Żytomierz

Świętoszyn (Swiatoszyn - Святошин)
Podumać nad żywotem mnicha Sviatosza od którego imienia nosi nazwę dzielnica a wraz z nią i stacja.

Niwki (Nywky - Нивки)
Wybrać się na ponoć najlepsze w mieście naleśniki




Brzeska (Berestejśka - Берестейська)
Poczuć się jak w statku kosmicznym



Szuliawska (Szuljawśka - Шулявська)
Obejrzeć piękną mozaikę z robotnikami i nacieszyć oczy kolorami kafelków



Stacja nosi nazwę od rejonu a rejon od bolszewika o takim nazwisku.

Politechnika (Politechnicznicznyj Instytut - Політехнічний інститут)
Przywitać się z metaloplastyką dziewuszki



Dworcowa (Wokzalna - Вокзальна)

Popatrzeć na płaskorzeźby z brązu 



Uniwersytet (Uniwersytet - Університет)
Przesłać buziaka pisarzom



oraz popatrzeć na śliczne jak wycinanka ozdoby


W pobliżu stacji znajduje się oczywiście uniwersytet oraz stary botaniczny oraz katedra świętego Vladimira

Teatralna (Teatralna - Театральна)
Podumać nad myślami Lenina



Stacja została zbudowana w późnych latach '80 i początkowo nazwano ją Lenińska. Nie długo cieszyła się takim patronem,  zmiany ustrojowe szybko wymusiły zmianę nazwy stacji na Teatralną od pobliskiego teatru Lesi Ukrainki i znajdującej się w pobliżu Opery.

Chreszczatyk (Chreszczatyk - Хрещатик)

przysiąść przy ładnych kafelkach


Arsenalna (Arsenalna - Арсенальна)
Przejechać się schodami w najgłębiej położonej na świecie (
102 metry) stacji metra.



Nazwa stacji pochodzi od odbywających się kiedyś w pobliżu zawodów Arsenału. Na pierwotnych projektach można zobaczyć, że pierwotnie Arsenalna zamiast małej sali w centrum miasta, miała mieć szeroki hol z rzeźbami ukazującymi wielkie wojny patriotyczne. Niestety, pod koniec 1950 roku, przyszedł propagowany przez Chruszczowa okres funkcjonalności i walki z architektonicznych ekstrawagancjami, co spowodowało utratą wielu unikalnych projektów. Na najbliższe 20 lat najważniejszym czynnikiem w nowych projektach stała się funkcjonalność, a stacje budowane w tym czasie były prawie identyczne. Dopiero w 1970 roku zaczęło się ożywienie w architekturze wnętrz metra.

Dniepr (Dnipro - Дніпро)
Sfocić pomniki



Jest to jedna z pierwszych stacji. Nazwa pochodzi od nazwy rzeki Dniepr.

Hydropark (Hidropark - Гідропарк)
Popatrzeć na portrety pamięciowe przestępców, na znajdującym sie na stacji komisariacie policji



Liewobrzeżna (Liwobereżna - Лівобережна)
Minąć wieżowce



Darnica (Darnycia - Дарниця)
Pogłaskać kota



Nazwa stacji pochodzi od nazwy dzielnicy. Legenda głosi, że mieszkańcy tych ziem przyszli do kniazia kijowskiego i oddali mu swoje tereny, przy okazji kłaniając się do nóg. Od tych dwóch słów; dar (дар)  i nogi (ноги), powstała nazwa miejscowości. Inna wersja mówi o panu Nyciu, który podarował kniaziowi swoje ziemie.


Czernihowska (Czernihiwska - Чернігівська)
Nacieszyć oczy kolorem żółtym 




Leśna (Lisowa - Лісова)
Popatrzeć na witraże




Stacja kiedyś nazywała się Pionierska, po zmianach ustrojowych przemianowano ją na Lisovą od okolicznych lasów.