Zabawy rozwijające inteligencję emocjonalną
"Kąty emocji"
Na kartkach papieru rysujemy twarz z mimiką: zła, wesoła, smutna, zdziwiona. Następnie rozkładamy kartki w kątach sali, tak by powstał kąt wesoły, smutny i tp. Dzieci chodzą sobie swobodnie a my mówimy : "Jedziesz na wycieczkę!" albo " mama nie pozwala Ci wyjść na dwór", " Twój brat zamienił się w aligatora" i dzieci biegną do tego kąta, który odpowiada za emocję, którą by wtedy czuły.
Zabawy Weroniki Sherborne:
Ćwiczenia stosowane w tej metodzie bardzo dobrze wpływają na rozwój wszystkich dzieci, a szczególnie dla dzieci z zaburzeniami w sferze ruchowej, emocjonalnej i społecznej. Zabawy Weroniki Sherborne pomagają dzieciom poznać własne ciała, zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu, ułatwiają nawiązywanie kontaktu i współpracy grupą i partnerem. Kiedy pracujemy w krajach, gdzie dotyk jest dużym tabu kulturowym, ćwiczenia tu zalecane mogą sprawiać problem, ale z naszych doświadczeń wynika, że nawet w irackim Kurdystanie, studentki pedagogiki chętnie uczestniczyły w zadaniach wyznaczanych przez tą metodę. Ze względu na swą prostotę, naturalność i możliwość stosowania jej w każdych warunkach, jest to metoda dla każdego. Każdy może w niej uczestniczyć w takim zakresie, w jakim jest to dla niego możliwe. Nie ma słabszych ani gorszych. Wszyscy są aktywni, radośni i zwycięscy.
Przechodzenie pod tunelem z nóg, który tworzą pozostałe dzieci. Tunel można tworzyć stykając się różnymi częściami ciała: głowami, palcami, dłońmi, wyprostowanymi nogami i tp. Osoba która przechodzi może się czołgać na brzuchu albo na plecach.
wyścigi taczek (dzieci dobierają się w pary, następnie jedno chwyta drugie za kostki, tak by trzymane stało na rękach)
turlanie się
kołyska z ciała (dziecko samo i na osobie dorosłej)
wyścigi czołgając się
wyścigi turlając się
siedzenie w parach i przepychanie plecami
„Lustro” – dzieci siedzą naprzeciwko siebie: jedno wykonuje dowolne ruchy, gesty, drugie naśladuje jego ruchy.
,,Koncert - gra na plecach” – jedno dziecko klęczy na podłodze obok dziecka leżącego na brzuchu . Dziecko klęczące gra palcami na plecach dziecka leżącego. Najpierw lekko uderzając opuszkami palców, potem coraz mocniej, a następnie kantami dłoni, pięściami i całymi dłońmi. W trakcie wykonywania ćwiczeń należy zmieniać siłę i ryty uderzeń. Po chwili zamiana ról.
Orkiestra z ciała- siedzimy w kręgu i wraz z dziećmi tworzymy różne instrumenty : klaszczemy, klepiemy się w brzuszki, tupiemy, robimy indiańskie "auaua", dmuchamy przez palce, klepiemy się w policzki, uderzamy pupą o podłogę, stukamy palcami o podłogę, pukamy i tp.
,,Jak najwyżej’- Wszyscy leżą na plecach, w rozsypce na podłodze. Sięgamy rękoma i nogami do sufitu, wyciągamy je jak najwyżej, naśladujemy ruchem dłoni i stóp gestu wkręcanie żarówek.
"Bączek”-Wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.
Masaż balonem wypełnionym wodą- Dzieci siedzą w kręgu a my masujemy kolejno: stopy, łydki i tp. (mogą to być też propozycje dzieci). Przy każdej części ciała dodajemy inny dźwięk.
Partnerzy siedzą złączeni plecami, po czym wstają nie odrywając się od siebie, napierając na siebie plecami tak, aby obydwaj powstali.
„Naleśniki”, czyli rolowanie po podłodze – jedno dziecko klęczy na podłodze przy leżącym na plechach obok dziecku, które ma wyciągnięte ręce w tył ( za głową). Dziecko klęczące stara się powoli i lekko obrócić (przetoczyć) dziecko na brzuch.
,,Wycieczka” – jedno dziecko stoi przed leżącym na podłodze. Dziecko leży na plecach na podłodze, z ramionami wyciągniętymi w tył ( za głową). Natomiast drugie dziecko przytrzymuje dziecko za nogi na wysokości kostek, lekko przeciąga je w różnych kierunkach.
"Równowaga: - stojąc do siebie twarzą i trzymając się za ręce ćwiczący odchylają się i przechodzą do siadu, a następnie razem wstają.
,,Wycieczka” – jedno dziecko stoi przed leżącym na podłodze. Dziecko leży na plecach na podłodze, z ramionami wyciągniętymi w tył ( za głowa). Natomiast drugie dziecko, trzymając dziecko za dłonie i nadgarstki, lekko ciągnie je po podłodze.
,,Piłowanie drewna”– Dzieci siedzą w rozkroku, zwrócone przodem, trzymając się za dłonie. Nogi jednego dziecka znajdują się pod nogami drugiego dziecka. Następnie na przemian kładą się na plecach na podłodze, cały czas trzymając się za ręce.
Zabawy rozwijające kreatywność
"To wcale nie jest krzesło..." :
Stajemy w kole, w środku stoi krzesło. Każdy z uczestników ma za zadanie, po kolei użyć krzesła w inny sposób. Krzesło może się zamienić w tron, psa, schodki, kibelek...Oczywiście zamiast krzesła można użyć każdego, dowolnego przedmiotu.
"Co by było, gdyby…"
Dzieci wspólnie zastanawiają się, co by się stało, gdyby inaczej wyglądał świat, np. co by było, gdyby wszyscy ludzie bali się wychodzić z domu, mielibyśmy oczy na brzuchu, możliwe byłby podróże w czasie, nasze zęby mogły mówić...
"Rysowanie na dziwaczne sposoby":
Z zamkniętymi oczami
Trzymając kredkę stopą
Obiema rękami naraz
Dwiema kredkami w jednej dłoni
Trzymając kredkę w ustach
Trzymając jedną kredkę w dwie osoby
Nie odrywając kredki przez cały rysunek
Na zmianę raz jedna, raz druga osoba rysuje jeden element
"A gdybym był kaloryferem?"
Dzieciaki zastanawiają się jak odbierają świat różne sprzęty domowego użytku.
"Muzyczne kombinacje":
Dzieci chodzą po sali w rytm spokojnej muzyki. W momencie rzutu kostką łączą się po tyle osób, ile wskazuje liczba oczek i poruszają się zgodnie z instrukcją:
pada deszcz, jesteśmy na lodowisku, chodzimy po wysokiej, mokrej trawie, spieszymy się do pracy, uciekamy przed groźnym psem, jesteśmy kelnerem z tacą w bardzo zatłoczonej restauracji.
jedna osoba chodzi a druga jest jej cieniem, bracia syjamscy, zaprzęg, jazda figurowa na lodzie, walczyk, stonoga
jedna osoba jest zepsutym samochodem a dwie pozostałe ją pchają, stajemy tylko na dwóch nogach, wszystkie trzy osoby spieszą się do autobusu pod jednym parasolem, wszyscy witają się ze sobą jakby się nie widzieli sto lat, dwie osoby oprowadzają po sali przybysza z obcej planety.
chodzimy pod jednym parasolem, tunel, uciekamy przed deszczem trzymając się za ręce, wszyscy trzymamy się za ręce i jak najmocniej wychylamy się do tyłu.
jedna osoba ma imieniny, składamy jej życzenia, ale bez słów, stajemy jeden za drugim (tylko pierwsza osoba ma otwarte oczy), jesteśmy pociągiem pospiesznym, chwytamy jedną osobę za ręce i nogi, robimy samolot.
pociąg, stonoga – stajemy jeden za drugim, chwytamy się za biodra i maszerujemy równym krokiem, jedziemy autobusem w godzinach szczytu, trójka opiera się plecami o trójkę, przykucają, a następnie wstają jednocześnie.
"Brzuch wieloryba"
Siadamy w kręgu, zamykamy oczy i wyobrażamy sobie, że jesteśmy np. w brzuchu wieloryba (albo w lesie, mieście, domu i tp.). Wydajemy odgłosy, które się słyszy w takim brzuchu: bul, bul, pss i tp.
_____________________________________
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz