A może by tak rzucić wszystko i pojechać do Pruszkowa?

Zrobiliśmy to! Rzuciliśmy wszystko i przenieśliśmy się do Pruszkowa. I jest nam tu najlepiej. Serio.

Wszystko dla szkoły Roszka - nie byle jakiej, leśno - waldorfskiej. Bardzo mnie wzrusza jaki zapał do nauki ma mój synek i bardzo nie chciałam tego utracić. W Komorowie znalazłam placówkę idealną. Kilka metrów obok cudowne, siostrzane do szkoły przedszkole dla Iduni. A pandemia dała mi odwagi i pokazała, że mogę pracować zdalnie. Szybko na dokładkę do szkoły znalazł się i dom. 

Ostatnio mniej się dzieje na CzujCzuju. Większość sił i czasu angażuję we wspieranie opiekunów osób z niepełnosprawnościami czyli SPA dla Mam. Wspieramy mamy.

Pandemia nie sprzyja spotkaniom na żywo a nasze działania zawsze się na nich opierały. Mam nadzieję, że jak tylko zrobi się bardziej bezpiecznie zaczniemy działania w pobliskim Pruszkowa ośrodku dla uchodźców na Dębaku. Póki co kilka depeszy z tej pruszkowskiej przeprowadzki. 

***

Ro: Wiesz mamo, trochę się stresuje przed szkoła, wiec sobie wszystko spisałem.

Dobre rzeczy: Będę miał spiżarnie na kod i przyjdzie paczka z kamieniami szlachetnymi.

Złe rzeczy : Mogą być niemili (koledzy w szkole).

Czarna godzina (gdyby faktycznie byli) : Bądź sobą. Nie zwracaj na to uwagi.

***

Ida po przebudzeniu patrzy na swoje rączki i mówi:

- Ja jestem człowiekiem. Ja jestem człowiek... A śniło mi się, że jestem kotek.

Roch ledwo rozbudzony:

- A mi, że jestem literą S.

***

Gotuje w kuchni, dzieciaki gdzieś biegają. Nagle słyszę pukanie.

Roszek: Wyjrzyjmy na schody.

Wyglądam a tam...

Roszek powiedział, ze takim tajemniczym posłańcom trzeba zostawić w podzięce krówki.

***

Ro: Chodź tu Iduniu, dostaniesz skarby i ekstra super niespodziankę.

Ida: Nie. Nie ma niespodzianki.

Ro: Iduniu, czy ja cię kiedyś okłamałem?

Ida: No.

Ro: Iduniu, czy ja cię DZISIAJ okłamałem?

***

Jak sprawić radość 7 latkowi?

***

A czasem budzisz się rano i odkrywasz, że jeden z ludzi, których podziwiasz najbardziej na świecie - sam Arvind Gupta, z inspiracji którego przeprowdaziłaś seeetki warsztatów czyta twoją książkę. Co tam czyta. Chwali ją!!!

***

Pracuje sobie przy kompie, nie wyrobiłam się wcześniej, wiec przy dzieciach. Roch podchodzi i mówi do mnie zniesmaczony:

- A ty mamo znowu sobie niuniasz w tym internecie... A wiesz co jest ciekawsze? Natura. Takie minerały, kamienie szlachetne. To lista długa, nieskończona!

Rzucił mi ta kartka na klawiaturę i poszedł do ogrodu.

***

Ro: Następne urodziny urządzimy pod hasłem „kamienie szlachetne”. No wiesz- szukanie kamieni szlachetnych, tort w kształcie kryształu a na koniec wspólna medytacja przy lampach z soli. Wiesz taki wielki kawał soli co się swieci.

***

Idunia sobie śpiewa:

Kiedyś byłam ptaszkiem i przylatywalam tu bo byłam ciekawa co robią w środku.

A potem byłam czapka i

Niestety... zgubiłam swój dom.

***

- Masz tu babciu moja książkę.

- A nie ma mowy „masz”. Ja Ci zapłacę. Ja mam bardzo dobra rękę, to teraz wszyscy będą od Ciebie kupować. A ilustracje to jakaś Weronika robiła? A ty nie mogłaś? Tak ładnie w przedszkolu rysowałas...

***

A teraz opowiem Wam coś zabawnego. Mój sąsiad, który głosował na Bosaka zostaje z moimi dziećmi w nocy abym mogła iść na protest.

***

Mam ogromne szczęście, bo po mojej przeprowadzce projekt Nie Marnujemy - Wspieramy przejęła Anusza z MALu na Żoliborzu. Wciąż jednak zamierzam rozwijać ów projekt (który w dużym skrócie polega na tworzeniu paczek z uratowanej żywności i docieraniem z nią do osób unieruchomionych w domu). Lada moment paczuchy mają ruszyć w Krakowie, ponadto służę przestrzenią mojego domu kiedy żywność trzeba przechować dla paczek warszawskich. I tak, za sprawą cudownej Natalii Świderskiej i jej akcji Zawieszone Ziemniaki, trafiło do mnie pewnego dnia 250 kilo ziemniaków.

***

Drużyna B

****

Jak się człowiek czegoś nauczy, to się może tym dzielić

***

Idka ma w kelndarzu adwentowym codziennie jakaś zabawę ze mną. Przed śniadaniem czytam jej co jest na dziś:

- Baloniku mój malutki. Ale pobawimy się jak się ubierzemy i zjemy.

Po chwili słyszę jak Idzia wciągając rajstopki powtarza pod noskiem:

„Baloniku mój malutki, rośnij du... Rosnij sobie jaki tylko chcesz”.

***

Dobrze nam w tym Pruszkowie vol 1

***

Dobrze nam w tym Pruszkowie vol 2

***

Dobrze nam w tym Pruszkowie vol 3

***

Luksus de Pruszków, z wachlarzem na miarę trudnych czasów

***

Ja: Rosiu, pożyczysz mi trochę granulowanego czosnku?

Ro: To strasznie ciężkie mieć najwięcej przypraw w tym domu. Wyobrażam sobie jak trudno musi być bogaczom.

***

„Niebo jest najsilniejsze w burze”.

Takie zapiseczki znajduje sprzątając dziecięce bazgrańce.

***

Ro: Ida, zgaś światło w salonie!

Ida: Nie chce, nie umiem.

Ro: Jesteś najgorsza na świecie!!!

Ida: Co ty tam wiesz. Nie tak łatwo być najgorsza na świecie.

Pewnie mogliby się do siebie milej zwracać ale niesustannie zaluje, ze nie miałam takiej tyciej Idusi suflerki w kieszonce, coby mi podpowiadała odzywki kiedy sama byłam dzieckiem.

***

Ktoś dziś wrzucił dzieciom do przyczepki fioletowego hipopotama, jak rower stał pod blokiem taty. Jest tak szaro i melancholijnie a tu z szarości i melancholii wybija absurdalny, niespodziewany przyjaciel.

***

Odgłosy bladym świtem:

I: Śnieg!!! Śnieg!!!

Ro: To nie śnieg Idka. To jest szron.

I: Mamo chce iść dotknąć śniegu. I nie szkodzi, ze to trochę szron.

***

Ro: Chciałbym na święta dostać mikser, maszynę do robienia waty cukrowej, kamienie szlachetne...

Ida: A ja bym chciała dostać ciszę i spokój. Może być zabawka samochód. Ale najbardziej ciszę i spokój.

***

Kiedyś uwielbialiśmy dalekie woyaże. Meksyk, Kurdystan, Bałkany...

A teraz w pandemii okazało się, ze pod biurkiem w dziecięcym pokoju tyle się dzieje, tak dużo do odkrycia, ze od pół godziny nie mogę ich stamtąd wyciągnąć do spania.

***

Ja: Zmarzliscie dziś na rowerach?

Ro: O tak, przemarzlem do kości.

Ida: A ja przemarzlam do kwiatków.

Ja: To ty masz w środku kwiatki Idusiu?

Ida: Mam w środku same kwiatki, trawę i sianko. I dlatego tak ładnie pachnę.

***

Kiedy chcesz się pozbyć łóżka ale odkrywasz, ze rama do niego to fajna przestrzeń na robienie teatrzyków.

***

Idka zażyczyła sobie bym opowiedziała jej na dobranoc Trzy świnki. Snuje te niezbyt skomplikowana historię a Roszek co chwilą się wtrąca i dodaje coś od siebie. Już bardzo chce iść spać i trochę jestem znużona tymi jego wstawkami... Aż doszło do trzeciej świnki.

Ja: A potem świnki pobiegły do domu najsolidniej zbudowanego - wilk za nimi! Dmuchnął - nie zburzył, tupnął - znów mu się nie udało, aż wreszcie...

Ro: Teraz ja opowiem! Świnki go zaprosiły na obiad. Bo się okazało, ze je tak gonił bo był głodny i smutny. Jak się porządnie najadł to dal im spokój.

Z tej moralizatorskiej bajeczki o pracowitości powstała przypowieść o wybaczeniu i pojednaniu. A może o samoregulacji? Wykurzało mnie, że nie zasypia a dostałam fajny prezent.

***

Sprawdzone - „Klimatyczni” sprawdzają się tez w jeziorze i na drzewie!

I tak się nam mieszka w Pruszkowie!